DE TWEEDE ETAPPE IS BEGONNEN

Er staat geschreven: "Negen dagen zult gij lopen en de tiende zult gij rusten".
Welnu, daar wil ik me wel een keer aan houden. Vandaag is het de tiende dag en na in de eerste negen dagen ca. 250 km te hebben gelopen permitteer ik me de luxe even gas terug te nemen. Bovendien had ik gisteren een dag van 35 km achter de kiezen en vond ik dat ik het wel verdiende. Ook goed voor de beentjes en de botjes en bovendien verkeer ik in de riante omstandigheid dat ik ergens een internetcafeetje heb ontdekt waar ik mijn tijd goed gebruiken kan. Ik heb zelfs uit kunnen vlooien hoe ik foto's kan downloaden terwijl het eigenlijk verboden was, maar een mens moet soms wat verzinnen.
Het is me in ieder geval na veel gehaspel gelukt een fotografische impressie van het eerste stukje van mijn reis op deze site te plaatsen; de plaatjes heb ik van korte teksten voorzien en verder spreken ze wel voor zich.

Het bleek geen slechte keus de tiende dag rust te nemen - dat wat geschreven staat is altijd zo dwaas nog niet - want toen ik vanmorgen ergens tussen 4 en 5 gewekt werd door een bijna orgastisch vogelconcert was het tweede geluid dat tot mij doordrong het gestaag tikken van de regen op het dak van mijn villa. Ik heb me lekker nog een keer omgedraaid in mijn werkelijk zalige donzen slaapzak en ik werd pas om 9 uur weer wakker, drie uur later dan ik pleeg op te staan tijdens deze tocht. Toen er een pauze viel in het neersijpelen van het hemelwater heb ik snel mijn schaarse bezittingen bijeen gepakt en in mijn rugzak gestopt. Toen ik me al snel daarna in het internetcafé heb genesteld, heb ik mijn natte spullen aan de gevel te drogen gehangen.
Inmiddels is trouwens het zonnetje weer gaan schijnen en als ik mijn verhaaltje geplaatst heb ga ik weer lekker lopen. Maar het zal deze dag slechts rond de 20 km worden.

TIPS EN TRUCS

Onlangs tipte ik even aan hoe ik van de Duitse oud-olympisch zwemster de tip kreeg hoe je gemakkelijk op een camping kunt douchen als je daar rond de drukke etenstijd in de avond komt. Vervolgens reis je daarna gewoon verder en ga je ergens op een schitterend plekje in het wild staan en niemand doet je wat.
Een andere oplossing voor een praktisch probleempje bleken we zowaar onafhankelijk van elkaar ontdekt te hebben. Soms worden grote ontdekkingen op verschillende plekken op de wereld tegelijkertijd of vrijwel tegelijkertijd gedaan. Ik vind de uitvinding van de boekdrukkunst in Europa daarvan altijd een prachtig voorbeeld. Welnu, Helga en ik hadden beiden het Ei van Columbus ontdekt waar het gaat om het voortdurend beschikken over net voldoende toiletpapier. Je gaat natuurlijk niet met zo'n hele rol op reis, teveel volume. Je begint met een klein rolletje van thuis, waarbij je vanaf het begin meteen het kartonnen binnenstukje weglaat, want dat is overtollige ruimte. Het is even rollen, maar daar heb je op den duur alleen maar profijt van. Vervolgens hoef je er alleen nog maar voor te zorgen dat je met enige regelmaat een horecagelegenheid bezoekt om daar jouw voorraad steeds op peil te houden. Het is wel heel belangrijk om hierin zeer zorgvuldig te zijn. Het aardige bleek nu dat Helga dat op precies dezelfde manier deed als ik.
Sommigen zullen vinden dat dit eigenlijk diefstal is, maar er staat ook geschreven dat je de behoefte aan toiletpapier voor andere behoeften gratis op peil mag houden wanneer je een lange tocht onderneemt.

Een andere praktische tip is deze: ik probeer er naar te streven in de vroege ochtend de hele voedselvoorraad die een mens op een dag nodig heeft naar binnen te werken. Dan ben je daar voor de rest van de dag tenminste vanaf, je hoeft niets extra's aan gewicht meer mee te slepen en het geeft meer vrijheid. Wat ik dan nog wel doe is een kopje soep of thee in de avond nuttigen en vooral veel fruit.
Overigens verheug ik me al op het overvloedige aanbod aan fruit dat me straks te wachten staat. Nu nog zie ik slechts de vruchtbeginselen van kersen en ander lekker fruit aan de bomen hangen, maar je moet er toch niet aan denken dat je straks in streken komt waar die groene kersenbaby's uitgegroeid zijn tot mooie, rode, volwassen kersen. Ik denk dat ik, tegen de tijd dat ik in de Jura ben, me volop tegoed kan doen. Ik heb nu al visioenen dat ik op mijn rug in het gras van zo'n schitterende hoogstamboomgaard ga liggen en de kersen als gebraden hanen in mijn mond laat vliegen.

Je vraagt je misschien af waarom ik met praktische tips kom? Vrijwel iedereen die ik ontmoet hoor ik vaak verzuchten dat ze ook wel zo'n tocht zouden willen maken. Verder gaat het in de gesprekken met andere zwervers heel regelmatig over allerlei handige manieren om het leven op deze manier nog eenvoudiger te maken. Voor hen die ooit het plan opvatten de boel de boel te laten en met een rugzakje de wijde wereld in te trekken is dit dus bedoeld, maar verder kan een ieder er natuurlijk kennis van nemen.

Bij het lang en langdurig lopen zou je wensen dat er geen asfalt bestond. Dat is echt een verschrikking voor je voeten op de lange duur. Nu loopt de route van de GR5 gelukkig grotendeels over niet-verharde paden, maar als er toch een keer verharde stukken zijn, zoek dan altijd de berm op, of als het een karrenspoor betreft, dan voelt de grazige middenstrook als dons voor de voeten. Voorts zijn dennennaalden en bladeren ook een weldaad voor onze onderdanen.

Soms kan de overvloedige maaltijd in de ochtend wel eens een restantje in je gebit achterlaten, zelfs na het poetsen. Tandenstokers sleep je vanzelfsprekend niet mee, maar de eenvoudigste oplossing is een dun twijgje plukken, dat eventueel nog even splitsen met je voortanden en je hebt een ideale tandenstoker.

Verder heb ik ook nog een aantal praktische tips over godsdiensten, ideologieën, sektarische bewegingen, Jomanda's, Bagwans, Sonja Bakkers - o nee, dat is weer een andere handelaar - kortom over alle mogelijke "ismen" en "dommen" - daar denk ik nog veel over na - ik ben er zelfs uit, maar helaas ontbreekt me de tijd daar nu uitvoerig op in te gaan.
Daarover misschien een volgende keer.

De zon schijnt, mijn kleren zijn droog en daarom wordt het de hoogste tijd mijn rugzak op te pakken en op weg te gaan. Waar ik uitkom weet ik, zoals gebruikelijk, nog niet, maar zoals gezegd zal ik het vandaag rustig aan doen.

Tot slot heel veel dank voor jullie leuke reacties en tot een volgende keer.

Johan

:SMS update:: 2 juni 2010 :
Hèhè,de 1e 400km achter de rug. Heb ontzettend veel te vertellen, maar hier is slechts bos(Lotharingen). Bovendien dorpjes schaars en dan is er nog niets. Komt wel weer een gelegenheid. Hartelijke groet voor de jongens van Doetmaes:veel plezier dit weekend!
Johan