HET ECHTE WERK IS BEGONNEN

Toen ik het Meer van Genève overstak om met het volgende traject te beginnen wist ik nog niet goed wat me eigenlijk boven het hoofd hing, maar nu, na drie dagen Alpen, ben ik er helemaal achter gekomen. Waar je in De Vogezen of de Jura af en toe eens wat moet klimmen, valt dat geheel in het niet bij de verschrikkelijke steile en ook nog eens lange hellingen die je elke dag weer voorgeschoteld krijgt in De Alpen. Ik heb vandaag bijvoorbeeld rondgelopen in het gebied van Les Portes du Soleil waar ik een aantal keren geskied heb en ik herkende veel plekken, ook al zien ze er in de zomer natuurlijk zeer verschillend uit. Ik heb Avoriaz in de diepte zien liggen. Voor de kenners: daar is een van de steilste zwarte pistes, Le Mur,die je je maar kunt voorstellen. Welnu, ik neem elke dag minstens een paar van dat soort zwarte pistes, maar dan van beneden naar boven, ook nog eens met mijn hele hebben houden op mijn rug, niks geen geskie, gewoon lopen tot je er bijna bij neervalt. Maar aan de andere kant moet ik ook bekennen dat ik het na een paar dagen wennen ook wel heel erg spannend en bijzonder indrukwekkend vind. Vandaag heb ik toch maar vier colletjes achter de rug, waarvan er twee van de eerste categorie waren. Maar er komt natuurlijk bij dat ik in de achter mij liggende 1200 km flink heb kunnen trainen, dus het lopen in de bergen gaat me steeds gemakkelijker af.
Veel tijd is me deze keer niet gegund, dus ik laat het bij deze paar woorden. Er zit echter nog een gigantische lading in het vat, en die, zo wil het spreekwoord, verzuurt niet.

Groet,
Johan